Bugun yazmamin bir sebebi var yazma hevesi. Yazi ilk ortaya ciktigindan beri, binlerce yil once yaziyi bulan ilk insan magarasinda duvara ilk harfi kazidigindan beri insanlar yaziyi kalici olmak icin kullaniyorlar. Herkes bir tasa sekil verip onu bir Apollon heykeli yapamiyor, ya da notalarla oynayip bir 9. senfoni besteleyemiyor ama herkes bir iki kelimeyi yan yana getirip yazabiliyor. Bu yazinin iyi veya kotu olmasi anlamina gelmiyor ama yazi yazmanin ne kadar basit oldugunu ortaya cikariyor. Bir kalem biraz kagit (bugunlerde bir bilgisayar da yeterli)ve iste basliyorsunuz yazi denen maceraya, bir kac kelimeyle dunyanin obur ucunda yasayan ve hayatini kasapli yaparak kazanan bir adamin maceralarini anlatir halde buluyorsunuz kendinizi. Iste yazmak bu kadar kolay. Herkes bir sanat eseri olusturamiyor belki ama herkes yazabiliyor.
Insani kalici olma cabasi yaziyla iyice kendini belli ediyor. Bakalim benim kalici olma cabam ne gibi bir sekil alacak. (Henuz) Okuyucusu olmayan ama geleceginden umutlu olmak istedigim bir blogum var. Kendi disiplin anlayisima gore yazacagim. Tabi bu cok goreceli bir kavram. Benim disiplin anlayisim genellikle hizli baslamak, gittikce yavaslatmak bir sure sonra tekrar hatirlayip en bastaki kadar hizli olmasa da tekrar hizli bir doneme girmek daha kisa bir surede daha uzun surecek bir ara vermek daha az bir hevesle geri donmek seklinde. Bu yazi yazma isinin de cok benzer sekilde geliseceginden eminim.
Kimbilir gorecegiz...
No comments:
Post a Comment