Arabamdan iniyorum. Cok kisa bir isim var. Hemen arabaya donuyorum. Kapi acilmiyor. Bir kac kere deniyorum. Hay Allah! Neden acilmiyor bu kapi. Meger aceleyle inerken farkina varmadan kilitlemisim arabayi. Benim arabam falan diye dusundugum araba anahtari gormeden kapilarini acip beni iceri almiyor. Beni tanimiyor! E hani araba benimdi? Bir kac dakika oncesine kadar sahibiydim. Anahtar olmadi mi olmuyor iste. Bu anahtar belasindan insan 30 senedir yasadigi evinin kapisinin onunde paspas gibi kaliverir de cilingir veya yedek anahtari olan bir tanidik derdine duser. Insanin sahipligi anahtarla sinirli demek ki.
Bu kisa olay beni bir an icin anahtar kavrami uzerine dusunduruyor.
Bruksele tasinmadan once Turkiye'deki isimden ayrilip ofisin anahtarlarini, evimi kiraya verip evin anahtarlarinin, arabami satip arabanin anahtarlarini elden cikarmistim. O son anahtarin da elimden gittigi ani cok net hatirliyorum benim icin cok etkileyiciydi. Epey bir sure bir eksiklik, ciplakliga yakin bir bosluk hissetmistim. Bruksel'de evin ve arabanin anahtarlarini alana kadar devam etmisti bu his. Gercekten cok garipti dusununce.
Anahtar hayatimizda oldukca fazla yer tutan, anlami olan bir nesne. Kapilari aciyor, arabalari calistiriyor, tamamen gerekli bir seye benziyor. Yine araba ornegine donecek olursak su anda anahtari o kadar benimsemisiz ki arabanin deposuna konulan benzin kadar arabanin gitmesi veya kapilarin acilmasi icin gerekli goruluyor. Aslinda uzerinde dusunce anahtarin hic bir fonksiyonu veya arti degeri yok. Evet biliyorum hirsizlara karsi koruyor falan ama bir an icin hirsizlik veya baskasinin malini alma diye birseyin olmadigini farzedelim. Boyle bir dunyada hic kimsenin anahtara ihtiyaci yok. Insan arabasini evin onune parkediyor. Kapilari kilitlemeye gerek yok cunku o arabanin benim oldugunu veya en azindan kendilerinin olmadigini herkes biliyor, evin kapisi kilitli degil. Kapiyi acip giriyorum ve sadece kapiyi cekiyorum. Kilit zaten yok. Anahtar olmayinca kaybetme, unutma derdi de yok. Anahtarsiz bir dunya ne guzel olurdu.
